Wat het object bijzonder maakt, is dat het letterlijk een plek verbeeldt die niet meer bestaat. Een plek die voor de mensen die er gedurende 21 jaar woonden, de kinderen die er opgroeiden en de mensen die er werkten en omheen woonden betekenis heeft, zowel positief als negatief. Veel bewoners van het azc Klompjan kregen uiteindelijk een status en zijn Nederlander geworden. Voor deze mensen is hun tijd in het azc een periode in hun leven die zij nooit zullen vergeten. Zij hebben verdrietige en pijnlijke herinneringen, maar ook goede en mooie. In de film ‘Asielzoeka’s’ van Sergej Kreso vertellen jongeren over de heimwee die ze voelen naar die tijd. Voor hen is het azc de plek waar ze tot rust kwamen en soms opnieuw wortelden, maar ook waar ze de zorgen en het trauma van hun ouders voelden en waar ze vriendschappen sloten, een plek van gelaagde herinnering dus.

“Met dit project gingen we, met de maquette als urgente aanleiding, op zoek naar het erfgoed van hen die gedwongen waren om Nederland tot hun thuisland te maken. We noemden het project ‘Tussenlanding’ omdat een verblijf in een azc tijdelijk is en als een tussenfase wordt gezien en beleefd. Tegelijkertijd is het ook een periode die er in al zijn gelaagdheid toe doet. Het doel was en is om de maquette duurzaam te bewaren en toegankelijk te maken in samenwerking met (een) museale partner(s) en vele belanghebbenden.” 

De maquette van Karen Gegiazarian is in 2023 aangekocht door het Rijksmuseum Amsterdam en vanaf 12 november 2024 daar te zien op de afdeling geschiedenis van de 20e eeuw. Milena werkt momenteel aan een (auto)biografie van het object. In samenwerking met Imagine IC, de gemeente Hof van Twente en vele belanghebbenden onderzoekt ze of de geschiedenis van azc Klompjan ook in Markelo een plek moet krijgen.